Tækl...

 

Tækl...þetta er hálfgert orðskrípi...tæklun...að tækla.  Maður getur tæklað í fótbolta...það fengu ýmsir að reyna á Keilisleikunum góðu Og svo er spurning hvort að maður tækli lífið...eða hvort maður láti lífið tækla sig     Spáum aðeins í það...

 

Proactive....eða reactive...hvort vill maður vera?  Er betra að bregðast við aðstæðum sem að aðrir búa manni...eða á maður að búa til sínar eigin aðstæður? Ég hef alltaf hallast að því að betra sé að taka ábyrgð á eigin aðstæðum sjálfur...og gera það besta úr þeim sem mögulegt er, að eigin frumkvæði og eftir eigin höfði...en uppá síðkastið hefur mér heldur brugðist til þess bogalistinn   Þá er eins gott að snýta sér í ermina, hysja uppum sig ræflana, ganga í málin og endurraða svolítið í lífinu.  Massa  smá jólahreingerningu á þetta helvíti 

Ekki öfunda ég þann sem velur sér það hlutskipti að velkjast um sem fórnarlamb í eigin lífi...eilífur aðaleikari í erfiðleikum sjálfskapaðrar tilveru... Að upplifa samferðafólk sitt sem "hina" og vera eilíft á móti og eilíft að standa vörð um sjálfan sig hlýtur að vera persónuþroskaheftandi og það hlýtur að kyrrsetja fólk í viðjum eigin óhamingju, öryggisleysis og einmannaleika...  Verst er að fólk áttar sig sjaldnast á því að það er að velja sér þetta hlutskipti sjálft....því það er of upptekið af því að "lenda" síendurtekið í hringiðu lífsins sem saklaus fórnarlömb örlaganna - pant ekki!

Djúpar pælingar....

 

Helst viðhorf fólks til erfiðleika ekki þétt í hendur við viðhorf þeirra til lífsins? Ef að lífið er eins og hindrunarhlaup....verðum við þá ekki að læra njóta spottans á milli hindrananna til þess að hafa orku í stökkið þegar að hindrun kemur?  Og ef að við drífum ekki yfir...og dettum...þá verðum við líklega að geta haft slíka trú á góða spottanum sem liggur handan hinnar föllnu hindrunnar að við finnum orku til þess að klöngrast á fætur og skreiðast yfir....til þess að geta notið þess er bíður hinum megin við 

Hvað um þá sem leggja ekki í hindranirnar...hlaupa bara fram og til baka á sama spottanum milli tveggja hindranna..því þeir þora ekki að reyna.  Kannski vekur hindrunin ótta...kannski er það góði spottinn hinum megin við sem hræðir meira því að oft virðist fólk eiga auðveldara með að velkjast í vel þekktu volæði...en að brjótast út úr því yfir í óþekkta hamingju....HVAÐ EF..það er svo bara ekki hamingja hinumegin?  HVAÐ EF...volæðið er það sama beggja vegna?  

Ef maður forðast hindranir vegna "HVAÐ EF"..... er líklega tími komin að líta í eigin barm og spyrja sjálfan sig hvort að eigin viðhorf þyldu ekki smá hreingerningu því það getur ekki verið hollt fyrir sálina að skokka alltaf sama spottann, japla alltaf á sama bitanum og neita sjálfum sér um þann þroska að yfirstíga hindranir standandi með sjálfum sér í stað halloka....

 

Bara....bring ot on and let´s mass it

Athugasemdir

[Dóra að slóra (IP-tala skráð) 19.10.2008 kl. 16:30]

vá....

held að Birna

hvað gerðirðu við alvöru Birnu?

[Dóra að slóra (IP-tala skráð) 19.10.2008 kl. 16:32]

dam.... datt hluti úr kommentinu....

átti að vera þarna: held að Birna sé andsetin.....

nú er etta bara misheppnað comment

[Birna Eik Benediktsdóttir, 19.10.2008 kl. 17:19]

hahaha   elska þig samt :O)    Það er fátt meira í anda hinnar miklu DÓRU.....og smá misheppnað komment

[Kristín í vonda veðrinu á Íslandi (IP-tala skráð) 23.10.2008 kl. 16:25]

vá hvað þetta er flott pæling hjá þér, þú ert alger snilli!