Keppnisæfingar í ólympískum kúkableyjuskiptum...

 

Jón notar bleyju, sem er svosem ekkert skrítið miðað við hvað hann er mikið smotterí.  Hann er líka alveg ofsalega fjörugur og forvitin ungur maður og þessi blanda gefur afar lífleg bleyjuskipti.  Ég þarf án gríns að setjast á gólfið með hann, halda höndunum hans með tánum mínum og reyna svo að verka hann eins hratt og ég get því litli rassinn og fótalingarnir eru bara á MILLJÓN og hann er svo hress og upptekin af því að ætla að komast af stað að ég upplifi smáan sigur og egóbúst í hvert sinn sem mér tekst að koma á hann hreinni bleyju án þess að fá kúk útum allt...

 

Annars er hann bara  í daglegu starfi við að ormast í krúttið á sjálfum sér...ekkert nema brosið og tvítennti vargurinn mér til ómældrar ánægu. Hann slátraði hér klósettrúllu um daginn svo að ég er enn að finna pappírssnifsi hér og þar....ég fann meira að segja soldið af henni í bleyjunni hans daginn eftir

 

 

Annars fer að bera yfir okkur flóðöldu gesta og ég hlakka mikið til

Skarð hoggið í raðir Keilisfrumherja.

Við vorum um 80 stykki sem útskrifuðumst 2008. Fyrsti nemahópur Keilis. Stórkostlega fjölbreyttur hópur þar sem ungir og .....minna ungir unnu saman, karlar og konur allir stefndu að einu takmarki. 

 

Það má segja að hópefli Capacent hafi tekist of vel því að slík var samheldnin í hópnum, ef einn var að detta afturúr var honum hjálpað...setið yfir stærðfræði langt frammá nætur, íslenskuritgerðir unnar í sammvinnu og allir gerðu sem best þeir gátu.

 

Þetta voru góðir tímar, þetta var gott ár.  Sumir fundu ástina, aðrir sögðu skilið við hana. Börn voru fædd á árinu og uppúr kynnum Keilisfólks komu svo fleiri börn. Hvað sem öðru líður þori ég að fullyrða að ekki bara ég heldur að hver einasta manneskja sem tilheyrir þessum hópi eignaðist vin eða vini sem hún heldur enn sambandi við.  Ég eignaðist vini sem ég ætla mér aldrei að sleppa.

Engin var með öllu nafnlaus þar sem þetta var lítill hópur og fannst mér ríkjandi velvild og hjálpsemi okkar allra á milli, þvert á námsbrautir, áratuga eða áhugamál.

 

Svo allt of fljótt er einum kippt úr hópnum. Sagt hefur það jú verið um Suðurnesjamenn að þeir bjóði Unni óhræddir í byrginn og sem betur fer koma þeir yfirleitt heilir heim. En annað átti fyrir honum Gumma okkar Steins að liggja. Fallegi fallegi drengur, svo fallegur við fólkið í kringum sig, svo fallegur við konuna sína, svo ósköp mikið fallegur drengur. Skjannahvítt brosið, kjúllinn í skottinu og alltaf tilbúin að hjálpa með brotareikninginn.  Glettinn og skemmtilegur. Heill og góðviljaður.  Við Gummi krösjuðum blakæfingar raungreinadeildarinar......við vorum grúppíur.

 

Engin orð geta huggað svona stóran harm.  Ég get sent aumt netknús...ég get sent styrk í hugsunum en það virðist máttlítið á svona stundu.  Ég vona bara að hún Berglind okkar keilismær viti að við erum mörg hjá henni í huganum.

 

 

Mig hefur aldrei langað í flaggstöng...ekki fyrr en núna.   Núna vildi ég óska að ég gæti flaggað mínum fallega fána lands elds og ísa...lands sjómanna, sem sem stundum þurfa að láta í minni pokann fyrir ógnarvaldi hafsins. Mig langar að flagga i mínu danska úthverfi....æpandi bláa fánanum mínum inni á milli þeirra rauðu og hvítu...láta alla vita að vinur minn var einn þessara hugrökku sjómanna.