Benedikt Eysteinn Birnuson

 

 Er 6 ára í dag :O)

 

 

 

 Gengur einnig undir viðurnefnunum hobbitinn, Benni spenni, Benni spenni spýturass, spýtó (sem stytting á spýturass), flotti gotti, og svo að sjálfsögðu klári, sæti, fallegi, mjúki, flotti..og þar fram eftir götunum...haus

Það tók piltinn ekki nema 2-3 tíma að mæta á svæðið þegar hann hafði ákveðið að láta verða af þessu og varð það það síðasta sem hann var snöggur að  hehehe

Hann var mesta bolla sem ég hafði hitt sem ungi (þangað til ég hitti Baldur) enda mikill brjóstamjólkurkall líkt og bræður hans báðir og varð hann fljótt þykkari yfir kroppinn en ég! Andvökunæturnar voru þó ófáar fyrsta árið hans Benediktst og afrekaði hann það meðal annars að vera yngsta barn á Íslandi til að fá rör í eyrun! 

 

Benedikt er ormur...sem kemur mér mikið á óvart miðað við hvað ég er ALLTAF stillt og góð ...hann hlýtur að fá pjakkháttinn frá ókunnugum bara ... en hann er semsagt glettinn og skemmtilegur drengur. Auðveldur í umgengni, klár og fallegur, góðviljaður, traustur og sviphreinn og Það mega guðirnir vita að bræður hans munu eiga mikinn klett í honum þegar fram líða stundir. Hann er satt best að segja afar líkur Benedikt afa sínum, bæði í útliti og innræti og þar er svo sannarlega ekki leiðum að líkjast...þrátt fyrir hina alræmdu þrjósku....eða seiglu eins og við kjósum frekar að kalla það   Hann ber þó sem betur fer kvittun föður síns líka, hafbláu augun sem hann fæddist með breyttust nefninlega í undraverða blöndu af mógrænu, brúnu, gulu, grænu og bláu þegar fram liðu stundir og skipta marglitu augun litum eftir skapi drengsins

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Litla rófan mín stendur sig vel hvar sem hann kemur og passar allastaðar inn. Hann er gæddur miklu jafnaðargeði og er móður sinni til endalausrar ánægju....hann hefur átt margar skemmtilegar spekúlasjónir í gegnum tíðina því hann er spekingur mikill, spurningar eins og..."mamma..eru þeir gúmmítöffarar?" (í heitum potti fullum af fólki í sundlaug í rvk) "afhverju er afi svona ROSALEGA gamall?"  "ég er með stærri haus en Eyþór....en hann er með stærra typpi"....nokkur dæmi

 

Ég hlakka mikið til þess að fá að fylgjast með litla glettna pjakknum mínum stækka og mannast..mun hann halda áfram að líkjast mér og mínum eða mun hann líkjast föður sínum og sínu föðurfólki...hvað vill hann verða..hvað bíður hans...full framtíð af björtum tækifærum, svo mikið er víst

 

 

 

 

 

Deilibörn...

Þetta er hingað til sú lengsta bloggfærsla sem ég hefi ritað...hún er um svokölluð deilibörn, foreldra þeirra og samfélagið í kringum þau. Og er hún rituð vegna pirrings höfundar á fólki og fávitum í kringum sig.

 

Byrjum með smá sögu af litlum manni.

 Hann fæddist, foreldrum sínum til taumlausrar ánægju   í ágúst 2006. Litli maðurinn kom heim í faðm stórrar fjölskyldu en ekki fór betur en svo að uppúr slitnaði á milli föður hans og móður þegar pjakkur var ekki nema 3 vikna, ennþá ónefndur og allt saman. 

 

Nú fóru í hönd erfiðir tímar fyrir foreldrana báða en tókst þeim þó með einhverju móti að draga drenginn litla ekki inní ósætti sitt.   Úr varð að mamman flutti til Jótlands þar sem hún þekkti gott fólk, en pabbinn varð eftir í Kaupmannahöfn þar sem hann á allt sitt líf. Þarna eru 3-4 tímar á milli. 

 

Einungis eitt sáu  foreldrar drengsins sömu augum og var það að þeir voru ævinlega sammála um það að barnið skyldi njóta eins mikilla samvista við þau bæði tvö og hægt væri, þrátt fyrir samskiptaerfiðleika foreldranna. Gengu þeir svo á eftir þessu með eins tíðum heimsóknum á báða bóga og hægt var og var þá reynt að skilja föður og son eftir eina sem mest og oftast.  Mamman var heppin að mjólka betur en besta verðlaunakýr og var því vandalaust að mjólka bara og frysta og senda með drengnum til Kaupmannahafnar, eða skilja eftir í frystinum fyrir þá feðga ef að pabbin kom í sveitina.

Svo fóru málin að vandast meira ....mamman vildi fara til Íslands í nám...ÞAÐ fannst nýbökuðum föðurnum skelfileg tilhugsun, að litli unginn hans yrði svona langt í burtu, en þar sem pabbinn er ágætlega vel gefin áttaði hann sig fljótt á því og varð staðfastur í þeirri hugsun að áframhaldandi menntun mömmunnar gæti aldrei nema hagnast drengnum litla þegar frammí sótti, og lagði hann því blessun sína yfir þennan ráðahag.

Frá því að guttinn litli lenti á Íslandi og þangað til að hann flutti aftur þaðan unnu foreldrarnir báðir að því með öllum ráðum að þeir feðgar myndu þekkjast þrátt fyrir að Atlantshafið skildi þá að. Þetta var gert með stuttum en örum símtölum, þrátt fyrir að barnið væri ekki enn búið að fylla fyrsta árið, og með tíðum fundum í gegnum vefmyndavél.  Þess má geta að ormar á þessum aldri hafa hvorki þolinmæði né gagn af löngum vefhittingum eða símtölum svo foreldrunum þótti betra að hafa þetta bara í nokkrar mínútur í einu en þá oftar í staðin.

 

Pjakkurinn litli fór svo fyrst einn með pabba sínum til Danmerkur þegar hann var rétt um 13 mánaða, og þá til þess að vera í viku. Mamman var svolítið hrædd um mömmuhjartað sitt en tókst með samtölum við gott og frótt fólk um hag barna (meðal annars hjá sýslumanni) að átta sig á því að þetta er jú raunveruleiki barnsins, mamma og pabbi búa í sitthvoru landinu og þessvegna engum greiði gerður með því að draga það á langinn að mynda gott samband milli feðganna, sem er jú það sem allir góðir foreldrar vilja gera...að tryggja góðar (þó þær séu ekki margar) samvistir á milli foreldra og barna.

Mamman skældi í laumi á eftir guttanum ...en guttinn fór glaður með pabba sínum sem kom og sótti hann (þess má geta að feðgarnir höfðu ekki hist í u.þ.b. 3 mánuði en guttinn tók föður sínum samt fagnandi...þetta þakka foreldranrir þeirri vinnu sem lögð var í vefsamskipti feðganna) Þessari viku í Danmörku eyddu þeir feðgar fyrst og fremst heima hjá pabbanum, tveir saman að hnoðast hvor í öðrum og kynnast almennilega á eigin forsendum   Amman og afinn komu líka í heimsóknir sem og stóri frændinn.

Gutti kom til baka til múttunnar sæll og glaður og hafði hann líka talað við hana í tölvunni á meðan á Danmerkur heimsókn hans stóð...knústi hana fast og kúrði í hálsakot en vildi líka hafa pabba...pabbinn var þó kvaddur og hafa þessar heimsóknir upp frá þessu gengið afar vel og þeir feðgar víkka út sjóndeildarhring sinn statt og stöðugt og fóru þeir meira að segja saman til útlanda í frí með vinum pabbans síðasta sumar

  Allir aðilar eru himinlifandi; Pabbinn yfir því að fá til sín drenginn sinn og fá að hafa hann í friði á sínum forsendum, mamman yfir því að drengurinn hennar eigi gott samband við pabba sinn þrátt fyrir fjarlægðir og ekki má gleyma litla aðalatriðinu sem er þeirrar lukku aðnjótandi að eiga gott samband við bæði mömmu sína og pabba.

Eftir að litli skæruliðin flutti til Danmerkur aftur með mömmu sinni hefur lítið breyst í samskiptum hans og föður hans, það eru einir 3-4 tímar á milli heimila foreldranna svo að heimsóknir eru lítið tíðari en þær voru þegar guttinn bjó á klakanum.  Svo að enn sem komið er eru þeir feðgar neyddir til þess að reiða sig sig á vefmyndavélar, síma og heilbrigða skynsemi mömmunar svo hún standi ekki í vegi fyrir eðlilegri sambandsmyndun á milli feðganna eins og hún getur orðið við þessar aðstæður.

 Ekki þýðir að væla yfir aðstæðum, þær eru svona, það eina sem hægt er að gera að ganga úr skugga um að barnið fá að njóta þess besta frá báðum...alltaf...þrátt fyrir gömul særindi á milli foreldranna, þrátt fyrir landfræðilegar áskoranir og þrátt fyrir einkaskoðanir hvors foreldris fyrir sig á hinu

 

Þess má geta til gamans að þessir foreldrar eru allt annað en vinir, hvort um sig veit lítið hvað hitt aðhefst í sínu lífi og ræðir þetta fólk aldrei nokkur tímann um annað sín á milli en drenginn litla sem þau eiga sameiginlegan.

 

 

 Og þá...

 

Þá er komið að spekúlasjóninni sem liggur að baki þessarrar færslu ....afhverju er þetta ekki normið?   Þegar fólk heyrir þessa sögu, eða af aðferðum þeim sem þessir foreldrar hafa beitt til þess að tryggja hagsmuni barnsins, jafnvel á milli landa, gagnvart foreldrum, og þá sérstaklega föður þar sem faðir býr langt í burtu, þá heyrist iðulega eitthvað af eftirtöldum svörum:

 

VÁ hvað mamman er góð við pabbann að leyfa honum að fara með barnið svona!   Ok...hvað er að þessari setningu....   Hvernig getur mamman verið að "leyfa" föður að fara með sitt eigið barn....börn eru ekki einkaeign...pabbinn "leyfir" líka mömmunni að hafa barnið búandi hjá sér...

 

Rosalega er þessi pabbi duglegur með barnið sitt!   fyrirgefðu sorry...er pabbinn eitthvað svakalega duglegur að sinna barninu sínu...er það ekki eðlilegt að feður sinni börnunum sínum...ekki finnst mér það gera þá að neinum hetjum.

 

Hún þarf ekki að leyfa honum þetta! .....og þá er átt við að leyfa föðurnum.....engum dettur í hug að það eina sem verið er að "leyfa" er að það er verið að leyfa litlu saklaus barni að eiga bæði föður og móður þó foreldrarnir séu ósammála um lífið og sinni mismunandi hlutverkum í lífi barnsins.

 

Verður ekki erfitt fyrir hana að kveðja barnið? jú víst verður það það....en hefur  ekki pabbinn þurft að kveðja barnið og vera án þess á tímum líka....þetta snýst bara ekkert um mömmuna...heldur barnið.

 

Getur hún ekki haft hann?     jájá....það hlýtur eitthvað að vera AÐ mömmu sem að sendir barnið sitt svona lítið til útlanda....eina ástæðan fyrir því að pabbar taka þátt...er sú að mömmur geta ekki...eða hvað?

 

Treystir hún honum fyrir barninu einum? Bíddu halló halló....á þessi maður ekki barnið...elskar hann það ekki að minnsta kosti jafn mikið og mamman...er þetta ekki fullorðin maður sem hefur búið einn í mörg mörg ár....hvaðan kemur eiginlega svona vitleysa...þó svo að pabbi geri hlutina öðruvísi en mamma, þá er ekki þar með sagt að hann geri þá verr....

 

Tveir eða þrír hafa ekki sýnt neina upphrópun, undrun eða fordæmingar á þessu fyrirkomulagi...heldur þótt það vera ofureðlilegt að þó að fólk sé ekki saman, sé ekki vinir og sé að mestu ósammála um lífið og tilveruna ....geti það SAMT haft hagsmuni sameiginlegs barns að leiðarljósi.

 

Og svo...

 

Ástæða þessara gífurlegu vangaveltna um þetta.....JÓLIN....

 Afhvejru er fyrsta spurningin sem ég fæ þegar ég segi fólki að sonur minn ætli að eyða jólunum með föður sínum "afhverju?"   Afhverju er það ekki algerlega eðlilegt að barn eyði jólum með föður eins og móður? Ekki myndi fólk spyrja mig hversvegna hann myndi eyða þeim með mér ef sú væri raunin.

 

Ég þoli ekki þessa samfélagslegu fordóma sem eru eilíft í gangi gagnvart þessari fjölskyldu tegund...

Til dæmis;

 

Hvernig getur faðir verið "fáviti" fyrir að vera ekki nóg með barninu sínu þegar það er móðir barnsins sem setur hömlurnar? Sama hversu mikið föður langar að fá barn í heimsókn, fá að eyða með því tíma, fríum eða jafnvel bara mánuðum þá fær hann það ekki því að mamman "á" barnið og það er svo erfitt fyrir HANA að kveðja barnið sitt svona lengi! Kommon sko..eigingirnin holdi klædd!

Engin hugsar útí að það er barnið sem er aðaleikarinn...það er barnið sem að græðir á því að fá að umgangast báða foreldra sína þó svo það þurfi að sjá af þeim til skiptis. Ekkert barn bíður skaða af því að kveðja móður sína um tíma...ef við gefum okkur að internetsamband sé mögulegt...til þess að eyða tíma með föður sínum...ÞÓ það sé voða voða erfitt fyrir mömmuna að sjá af unganum sínum um stund.  Ég lofa!!

 

 

Þessu má hæglega snúa við...ég er ekki að LEYFA barnsföður mínum að vera með barnið SITT um jólin...heldur er það ofur eðlilegt að feðgar eyði tíma saman, öllum þeim tíma sem hægt er að koma við þegar fólk býr í 4 tíma fjarlægð hvort frá öðru...einfaldlega vegna þess að aðaleikarinn....BARNIÐ...græðir á því. 

Þó hann þurfi að sjá af mér og bræðrum sínum um jólin, og við af honum, þá er staða hans einfaldlega sú í þessari veröld að hann á þennan frábæra föður sem ekki býr með móður hans og mun eiga um ókomna tíð svo það er eins gott að leyfa honum að njóta þess besta frá báðum frá upphafi svo að aldrei þurfi að koma til áfalls vegna þess að vera komin langt upp undir fermingaraldur þegar á að byrja að hafa samskipti við pabba því hann býr svo langt í burtu...úr svona aðstæðum þarf ekki að gera mál eða drama ...ef að við fullorðna fólkið í kringum börnin getum hegðað okkur eins og fólk upplifa börnin sinn raunveruleika einfaldlega svona...stundum er ég hjá mömmu...og stundum er ég hjá pabba.

 

Baldur sonur minn og pabbi hans eiga hið besta samband sem hægt er miðað við gefnar aðstæður. En sem komið er, er ég mikilvægur milliliður milli þeirra feðga einfaldlega vegna þess að Baldur kann þetta ekki sjálfur ennþá og þá verð ég bara að gjöra svo vel að fatta það að þetta snýst EKKERT um mig....og ALLT um Baldur...hann á þennann pabba...þetta er eini pabbinn hans...ég valdi að eiga barn með þessum manni  og þá er eins gott fyrir mig að fara ekki að breytast í fávita og ætla að vera saklausum syni mínum þrándur í götu í samskiptum við pabba sinn!

Það mun koma að því að þeir feðgar geta átt samskipti án þess að ég þurfi að kveikja á tölvunni fyrir guttann...eða slá inn númerið í símann...og þá líka...þarf maður að hafa vit á því að leyfa þeim að eiga það í friði en vera ekki að troða sér og sínu inní einkasamskipti föður og sonar.

 

 

Prófið að taka eigin óskir, rugl, fordóma, drama, skoðanir, særindi og hagsmuni ÚTFYRIR jöfnuna og koma því inní hausinn á ykkur að svo lengi sem að hitt foreldri barnsins getur hugsað sómasamlega um það...og þá á ég við fæði og húsaskjól...og virt mannréttindi þess...semsagt ekki beitt það ofbeldi....þá MÁ EKKI STANDA Í VEGI FYRIR SAMSKIPTUM FORELDRA OG BARNA!! 

Það er ekkert nema eigingirni og kvikindsskapur í garð eigin barna að gerast sekur um slíkt!!  og ENGIN ástæða nema lögbrot gagnvart barni réttlæta slíkar gjörðir.....ENGIN!

 OG það kemur manni ekki við sem HINU foreldrinu hvað barnið gerir með pabba/mömmu...svo lengi sem að lögbrot er ekki að eiga sér stað....það eina sem að kemur okkur við og er 100% á okkar ábyrgð sem það foreldri sem að barnið býr hjá er að stuðla að því með ÖLLUM ráðum að barnið okkar fái eins mörg tækifæri til samskipta við hitt foreldri sitt og mögulegt.

 

Hana nú og over and out....og hegðið ykkur svo eins og fólk og hættið að hampa góðum feðrum, "kóa" með  mæðrum sem nota börnin sín sem spilapeninga og hneykslast á mæðrum sem standa ekki í vegi fyrir feðrum barna sinna!!!

Tapaði fyrir jólunum....!

 

Vá hvað ég er búin að skíttapa fyrir jólunum   Ég sem hef alltaf verið anti-nóvember-jólafasisti er bara búin að setja jólaljós upp um allt og dreifa jólaskrauti útum alla íbúð, setti meira að segja seríu á litla sæta jólatréð sem gamla settið kom með heim frá Singapor hér um árið. 

Svo að núna er allt voða voða huggó heima hjá okkur (quote: Eyþór Atli) Við Jóna dembdum okkur líka í smákökubakstur síðustu helgi (strákunum til mikillar ánægju ) og hefur verið stanslaus smákökuilmur í húsinu síðan....þar sem við erum voða voða dugleg við að maula þetta góðgæti

 

Annars er pressan í skólanum að aukast til muna, ég bíð ennþá eftir því að ég tapi mér í stressi en það virðist ekki ætla að láta á sér kræla...sem endranær hentar mér ágætlega að hafa nóg að gera

Ég þarf samt að skila einum 5 ritgerðum fyrir annarlok, sem þurfa að mæta ákveðnum stöðlum svo ég öðlist próftökurétt í þessum 5 fögum, 6. fagið er símatsfag sem betur fer.  Svo fer í hönd prófatími í JANÚAR....já takk fyrir kærlega...frábært að fá tækifæri til þess að velta sér uppúr prófalestri svona yfir jólin...þar sem ég á hvort sem er ekkert börn til þess að halda jól með eða neitt....  ...piff á þetta skipulag

En svona er það víst þegar maður hellir sér í háskólanám, einstæður með þrjá orma í pilsinu...strákarnir geta hist og lært um helgar...á meðan ég fæ að fara í smákökubakstur og Lúdó   Það er svolítið spes upplifun að vera sú eina í mínum bekk sem á börn...og það virðist alltaf koma bekkjarfélögum mínum jafn mikið á óvart þegar ég get EKKI hitt þau til að læra eða djamma eða leika eða eitthvað...því að ég er að fara á Tae Kwon Do æfingu...eða heim að elda og leika með playmo  

 

 

En það er eins gott hvað veturinn er frábær tími hérna í DK, annars væri erfitt að keyra þetta í gegn á seiglunni...danir hafa jólaljósin uppi við lengi því það verður svo mikið niðamyrkur hér, ótrúlegt í rauninni hvað það verður mikið dimmara hér en heima á Íslandi...mér finnst það svo kósý   ...  að fara með litlu feitabolluna mína í leikskólann...dúðaðann í snjógalla, með þykka húfu og vettlinga og gallaður uppúr og niðrúr í ull innan undir....OF SÆTUR

Svo er það einhvernvegin öðruvísi að koma heim úr skólanum á milli 16 og 17 með ungastóðið í niðamyrkri, fara inn og fá sér kaffitíma...rúgbrauð, smákökur og kakó....því það eru að koma jól hehe...og kúra svo eitthvað og lesa eða fara í heimsóknir í myrkrinu til nágrannanna...æææææ mér finnst þetta myrkur sem kúrir yfir eitthvað svo rómó alltaf.  Ískuldi, stjörnubjartar nætur, kúr undir teppi...   (ég ss þarf ekki að hjóla í ískuldanum eins og hinir )

 

Dsjís...(nýja uppáhalds ritaða orðið mitt) ég er svo upptekin af því hvað lífið er skemmtilegt um þessar mundir að ég gleymi alveg að stressa mig yfir prófum og ritgerðum, fólkið í skólanum er svo skemmtilegt að það léttir andrúmsloftið alveg gífurlega...verður maður svo bara ekki að vona að þetta smelli bara saman í annarlok

 

Annars var verið að gefa út bók um Gamlann minn....og ég hlakka GÍFURLEGA til þess að  glugga í hana um jólin...það er ekkert smáræði  sem ég er stolt af kallinum, mér finnst ég heppin að þekkja hann, hafa fengið og fá ennþá að læra af honum

 

 

Stúlkan sem starir á hafið...

Áður en þessi færsla er lesin...eða á meðan...þarf að hlusta á lagið sem linkað er á hérna neðst í færslunni. 

Hlusta fyrst...lesa svo

Ég var að finna þetta lag aftur...það er ótrúlega sárt og tregafullt á svo angurværan máta að það hreinlega seiðir mann með sér inn í heim þessarra djúpu tilfinninga sem ort er um. Söknuð, forvitni, ást, trega, vonleysi, hryggð, skilningsleysi og afneitun...ég get næstum fundið lyktina af úfnu hafinu, heyrt brimið leika um fjöruna og fundið villt rokið berja á andlitinu þegar ég loka augunum og gleymi mér í þessu lagi. 

 

...vá...ljúfsárt heimþrárskot...

 

Hér fylgir brot úr texta lagsins.

 

Ég sá hana dansa með döpur græn augu

dansa líkt og hún væri ekki hér,

hún virtist líða um í sínum lokaða heimi

læstum fyrir þér og mér

 

Hver hún var vissi ég ekki en alla ég spurði

sem áttu leið þar hjá

þar til mér var sagt að einn svartan vetur hefði

sjórinn tekið manninn henni frá

 

Þetta er stelpan sem starir á hafið

stjörf með augun mött

hún stendur öll kvöld og starir á hafið

stóreyg, dáldið fött

 

Þessi starandi augu, haustgræn sem hafið,

ég horfði ofan í djúpið eitt kvöld

þau spegluðu eitthvað sem aðeins hafið skildi

angurvær, tælandi og köld

 

Uppi á hamrinum stóð hún og starði yfir fjörðinn

stundum kraup hún hvönninni í

þar teygaði hún vindinn og villt augun grétu

meðan vonin hvarf henni á ný

 

 (Höf:Bubbi Morthens)

 

 

Bubbi nær að lýsa náttúru og tilfinningum á einhvernvegin svo hugljúfan, angurværan og einlægan máta að maður getur ekki annað en hrifist með...prófið bara...að loka augunum og sjá fyrir ykkur fjörðinn....víðáttu hafsins..sorgina yfir tollinum sem það heimtir...harðneskjuna í því að svona er lífið...

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Stúlkan sem starir á hafið

Blóð, sviti og tár...

 

 Þetta þrennt virðist alltaf eiga heima saman....ég vill samt bara tala um svita núna...og kannski smá blóð    Ég vill vara viðkvæmar sálir, væskla og teprur við því að lesa þessa færslu...það sem ég tel saklausa hugleiðingu gæti lítt reyndum, viðkvæmum eða illa evangelískum hjörtum þótt argasti dónaskapur að hugsa um....HVAÐ ÞÁ SKRIFA UM...

 

 

Þannig er mál með vexti að ég er að byrja að taka á því í ræktinni aftur...og man oh man hvað það er frábært   Ég var í dag...á milli tíma, að taka lappir (Anný og Stevie eru búin að kenna mér það ) Og þegar ég sat í einu tækinu á milli setta og var að horfa á fólkið í kringum mig...allir löðursveittir og stynjandi, byrjaði spekúlerarinn í kollinum á mér auðvitað að spá...alveg óvart

 

Skrítið þetta með svita...og svitalykt af fólki.  Núna finnst manni svitalykt yfirleitt óæskileg og lítt góð, NEMA af sínum heitelskaða...!  Hvað er það?  Eigum við að kenna ferómónum um þetta líkt og svo margt annað? Mér finnst það góð hugmynd  

 

Á meðan maður vill til dæmis í ræktinni, helst halda ákveðinni fjarlægð við stóra og loðna menn...tja og konur líklega (karlar virðast samt verða blautari einhvernvegin...og loðnari....og stærri..), sem hreinlega drýpur af svitinn og kann vel að meta það þegar fólk þurkar af svitablautum tækjum og tólum þegar það hefur lokið sér af...getur maður auðveldlega tekið uppá því (eða allavega ég ) við ákveðnar aðstæður að renna tungunni upp eftir glansandi svitablautum hálsi...svo lengi sem það er rétti hálsinn...og ekki skemmir fyrir ef að það eru skeggbroddar á honum... Þá erum við meira að segja komin út fyrir svitalyktarumræðuna og komin í bragð...!!!...og feld...!!! EN....ókunnug svitalykt....OJJ!

 

Maður er náttúrulega fífl...það er margsannað

 

Ég semsagt sit og blogga um mínar undarlegu svitatengdu hugleiðingar...aaalveg að verða skárri af harðsperrum síðustu viku...þökk sé dansi helgarinnar með blæðandi sár á hnúum beggja handa sökum þess að EKKERT er dregið undan í bootcampinu og þá nuddast hanskarnir svona skemmtilega við hnúanna þegar maður lætur hnefann vaða í mann og annan ...berrössuð í gallabuxunum því ég gleymdi að taka með mér hreinar nærur í ræktina og hefði heldur farið heim á handklæðinu en að fara í þær sömu aftur........hvað er þetta annað en KEPPNIS

Ísland...þar sem konur og börn eru "fair game"...

Já sæll!

 

Eigum við að ímynda okkur hvernig dóm þessi afbrotamaður hefði fengið ef að fórnarlamb hans hefði verið karlmaður?

Prófið að lesa í gegnum fréttina...en setja karlkyns þolanda í stað kvenkyns.  Eitthvað held ég að EITT ÁR og þar af 9 mánuðir SKILORÐSBUNDIÐ... hefði hljómað öðruvísi þá!

 

Frábært að fá það staðfest svart á hvítu af yfirvöldum að það er í raun allt í lagi að ráðast á íslenskt kvenfólk, berja það, nauðga því og loka það inni....menn fá hvort sem er ekki nema smávægilegar ávítur fyrir það...en guðirnir forði þeim frá því að draga undan skatti, stunda fjársvik eða skjalafals!!!  Þar er verið að tala um ALVÖRU glæpi...ekki smáglæpi eins og nauðganir og líkamsárásir á konur

 

Piff á þessar bölvuðu ládeyður sem að leyfa sér að niðurlægja fórnarlömb árása á þennan hátt...ekki er hægt að bölva réttarkerfinu í þessu tilviki þar sem refsiramminn fyrir afbrot af þessu tagi leyfir mikið þyngri dóma....en hver veit....kannski ögraði hún honum...

Dómur vegna kynferðisbrots ómerktur og vísað heim í hérað

Kreppukvæði ;O)

                                                                                                                                                                                               

 

 

Þótt veraldar gengið sé valt

Og úti andskoti kalt

Með góðri kellingu

Í réttri stellingu

Bjargast yfirleitt allt

 

Þessa fallegu hugvekju var hún Hlíf kennarastelpa með á statusnum sínum á facebook í dag...Hlíf er auðvitað margrómaður snillingur með keppnishúmor og sannar hún það í enn eitt skiptið með þessu

 

Annars er lífið í sönder sárt núna...ég fór nefninlega á mínu fyrstu æfingu í dag ...og þrátt fyrir að útsýni í gymminu sé EKKI af verri endanum er erfitt að njóta þess með svitann drjúpandi ofan í augu   En þetta var geðveikt.  Fór í tíma sem heitir því lítt aðlaðandi nafni "boot camp" og stóð hann ALGERLEGA undir nafni...þjálfarinn, með axlir á stærð við mjaðmaliðina á mér....húmorin í framsætinu og naglan atturí, keyrði okkur svo út að ég labbaði út úr tímanum í hálfgerðri endorfín vímu   Ég er strax farin að hlakka til harðsperranna sem ég mun fá að njóta í fyrramálið...er maður ruglaður...  Fá að finna loksins fyrir kroppnum á sér...vöðvunum og orkunni...ohh..þið þarna líkamsræktarfrík þekkið þessa tilfinningu   Mest ánægð var ég með hvað þetta boot camp dæmi er mikið í ætt við bardagaíþróttir....sakna þess svo mjög að fá að tuska stóra stráka almennilega til

 

Benedikt gengur rosalega vel í skólanum...hann var að fá sína fyrstu umsögn og einkunaspjald og er hann framúrskarandi í lestri og stærðfræði og fær A í öllu hinu.....montmont

Baldur neitar ennþá staðfastlega að tala íslensku eða dönsku...en það er kannski ekki nema von þar sem að barnið er með 3 tungumál í gangi að staðaldri og skilur þau öll...en hann er voða sætur að tala sitt "abesprog" eins og krakkarnir í leikskólanum segja hahaha.  Svo neitar hann líka staðfastlega að pissa í kopp eða klósett...bara bleyju takk og ekkert múður kona!   Og mér er alveg sama....hann má alveg pissa í bleyju áfram

Eyþór blómstrar í sínu Tae Kwon Do...er alveg að freistast til þess að finna fyrir hann fimleika líka þar sem hann er svo kattliðugur og klár á kroppinn. Hann langar líka að byrja í fimleikum aftur eins og í "gamla daga" hehehe   hvað er "gamla daga" þegar maður er 7 ára 

 

Ég er annars bara farin að hlakka GÍFURLEGA til þess að koma heim og knúsa allar druslurnar mínar á Vallarheiðinni...kvenkyns sem karlkyns...og að sjálfsögðu kreista kópavogsliðið mitt duglega líka og svo Eyjarfjarðarfólkið 

 

óver end át frá bootcamp múttunni

"The one ship that can never ever sink...friendship"

 

Jújú...kvót úr friends sem fyrr... en það er líklega ýmislegt til í þessu.

 

 

Hver þekkir það ekki að hitta gamlan vin eftir margra ára aðskilnað og finna pússlin bara smella saman, að finna samkennd með viðkomandi líkt og nokkrir kukkutímar séu síðan síðasta samtals en ekki nokkur ár   ég á nokkra svoleiðis vini...sumir þeirra eru meira að segja skyldir mér í ofanálag

 

Hér á eftir fara nokkrar minna spekúlasjóna um vináttuna...hafið það í huga að þetta er ekki heilagur sannleikur...heldur einungis spekúlasjónir mínar um það sem ég kalla vináttu.

 

Vinátta þar sem tvennt mætist og ákveðin kemistría fer í gang sem endar í svo djúpum tengslum að einhver aðili veit um alla manns galla....en finnst samt vænt um mann og finnst maður samt þess virði að púkka uppá...ÞAÐ er vinátta. Ef þú átt þannig vin...ekki sleppa honum

 

Að hugga þegar þarf...að benda á það sem mætti betur fara...að fíla sama húmorinn...að hlægja með en ekki að...að gráta með þegar þarf...að verja vininn framm í rauðan dauðann...þrátt fyrir að hafa ekki hugmynd um hvort að vinurinn hafi átt skammir skildar...að gefa spark í rassgatið þegar þarf...að vera til staðar í þögn þegar þarf...að finna hvað þarf og vilja gefa það...ÞAÐ er vinátta

 

Líklega er öllum fullorðnum það orðið ljóst að vinátta getur aldrei þrifist á meðan hún er einhliða...ef vinasamband á að standast tímans tönn og veita fólki styrk þá þurfa báðir aðilar að leggja eitthvað af mörkum...gefa af sjálfum sér...og þyggja á móti.  Sýna traust...og vera traustsins verður.  Að finna hjá sér einlægan vilja til þess að leggja á sig ómak fyrir aðra manneskju er líklega einlægasta form vináttunnar. 

 

Oft hefur maður veðjað á ranga hesta í þessu vinalotteríi og setið eftir með sárt ennið...en sem betur fer kemur maður oftast auga á það áður en fólk er komið innundir innstu varnir...oftast.

 

 

Mig langar að nota tækifærið og hvetja þig kæri vinur eða vinkona, til þess að líta í kringum þig og huga að vinum þínum. Oft þarf ekki nema knús, styrka hönd, hvetjandi orð eða bros til þess að birta daginn hjá fólkinu í kringum mann...verum vinir.

Flókið að lifa á upplýsingaöld...

 

Facebook, myspace, msn og blogg....allir eru með síma í vasanum öllum stundum svo að ALLTAF sé hægt að ná í fólk.....ALLTAF!!   Jafnvel börn!  Þar koma þá sms og mms inní líka.  Ekkert má lengur gerast fyrir luktum dyrum og ef að fólk reynir að halda sér og sínum frá sviðsljósi tölvualdarinnar þá er það talið skrýtið...eða með ofsóknaræði

Kannski er það skrítið að vera "spéhræddur" á netinu ...ef að maður vill ekki að fólk viti hvað maður er að gera...er maður þá ef til vill að gera eitthvað sem maður skammast sín fyrir ....eða á maður svo erfitt fólk að, að maður má ekki spóka sig að vild í lífinu án þess að vera skammaður fyrir það af afskiptasömum "vinum" og vilji þessvegna halda því af fésbókinni, myspaceinu, blogginu, sms-unum og mms-unum, hvað maður er að bardúsa í lífinu...

 

 

Ég er voða heppin held ég...ég á enga vini á fésinu eða msninu sem að leggja mér línurnar um það hvað ég má gera eða hvað sé við hæfi...mér virðist vera treyst af mínum nánustu til þess að meta það sjálf, þrátt fyrir að manni verði það eflaust á að angra ókunnuga. Þessvegna er ég lítið spéhrædd við blogg eða myndbirtingar vina og vandamanna þar sem ég kem fyrir...oft er bara gaman að sjá af sér kjánalegar myndir það vita guðirnir allavega að mér finnst æðislegt að fletta í gegnum myndir frá Keilisárinu...frábærar minningar í þessum myndum  

 

 

En svo má auðvitað deila um það hvort að það sé normið bara að pósta öllu á netið á opnar síður...annað væri kannski að pósta myndum á lokaðar síður þar sem að einungis hlutaðeigandi hefðu aðgang en ekki aðrir ...en..tilhvers væri þá feluleikurinn?  Er ekki flestum sama...svona í alvörunni...um það hvað maður er að gera...nema kannski þeim sem voru með..og finnst þá líka gaman að fletta í gegnum myndir ?  

 

Er það þá kannski noja að halda að fólk sé eilíft að horfa yfir öxlina á manni, að maður sé svo hundeltur af papparözzum að maður má sig hvergi hreyfa án þess að bölvaður lýðurinn birti af manni myndir....og hafi skoðanir á því sem maður er að gera  

 Ef að maður er að upplifa það í alvörunni að fá skammir fyrir eigið líf...þá er það auðvitað ekki noja og hvað um þá sem eru sífelt horfandi yfir axlirnar  á öðrum...teljandi sig hafa dómraréttindi í lífinu....á fólk að læðast í kringum slíka aðila...og reyna að haga "sannleikanum" þannig að "dómarinn" fái ekki ástæðu til spjaldaútdeilinga...eða á fólk að gefa skít í slík heimatilbúin yfirvöld...og gera bara það sem því sýnist?

 

 

Ég man einfaldari tíma....þar sem maður fór út að leika 7 og 8 ára....og átti að koma inn í kvöldmat....og mamma gat EKKI hringt í mann til að athuga hvað maður var að gera...heldur gat maður prakkarast að vild   Ef maður kom of seint heim...fékk maður ef til vill ávítur...en ekki sms. Margar ferðir með nesti upp í tjörn í sveitinni...3-4 krakkar saman....og engin með síma.  Óteljandi reiðtúrar með Laulsunni..og engin sími.  Þeir sem vildu vita hvað var að gerast á djamminu....urðu að mæta á staðinn...það var ekki hægt að fletta bara myndunum upp á Facebook ...Það var ekki hægt að gúggla þann sem maður var að byrja að deita né heldur fletta honum upp í íslendingabók...

 

Jú víst getur verið erfitt að feta stíginn mjóa á upplýsingaöld...hvar byrjar félagslífið og hvar endar einkalífið... hversu miklu af sjálfum sér vill maður deila með alþjóð...á maður ef til vill bara að halda sig fjarri miðlum eins og facebook og myspace ef að þörfin á einkalífi er svo sterk að þessar samskiptaleiðir angra mann?  Eða er maður tilneyddur sem barn síns tíma að taka þátt í einhvejru sem að manni finnst ef til vill vera vitleysa...

 

Bastillan tekin.....lifi byltingin!

 

Það eru bara alvöru mótmæli í gangi á gamla fróni...ég ætla að nota þetta tækifæri og taka ofan hattinn fyrir þeim sem datt þetta í hug. 

Að draga Bónusfánann að húni við Alþingishúsið finnst mér hitta algerlega beint í mark...enda á Bónusveldið flest það sem hægt er að eiga á Íslandi...opinberlega eða undir borðið.

 

Ég bið að heilsa ykkur þarna upp í vöggu spillingarinnar í norðri og reyni að halda baráttukonunni í mér í skefjum svo ég mæti ekki til Reykjavíkur (píkur) fyrir næstu helgi...

Hiti í mönnum